Ye nal que you stou a pensar, agora mesmo, screbiendo essas poucas linhas. De buolta para Paris, la bida ende si me parece mesmo stranha, ya algo tonta. Hoije alhebantei-me un quechico tarde i al abrir la puorta de l’almairo batie cula rialdade an frente de los miradeiros : nun habie nada pra anchir la panza !
Tiempo de segada an Cicuiro
Se stubir an Cicuiro las cousas serien defrentes; ya solo yera anganchar-me anriba de la chaça i d’ir pa Mubeiros, a Mar, marcar dalguas cousas cum las que you gusto : galletas Mayucas ou Chiquilin, un chouriço, un queijo, legumes i algo de fruta. I al turnar a Cicuiro inda al bezino m’arrenjaba uas batatas.
Mas nun stou an Cicuiro, i eiqui an nuobe meses inda nun bie los mius bezinos... Na berdade ya los bie ua beç, mas ya hai tanto tiempo que nien se me lembra deilhes !
La capielha de la Lhuç, Custantin
Resulbie anton d’ir al supermarcado lhougo ai an frente de casa. Yera meio die i pur isso pensei que nun iba haber naide ou pouquechica giente. Mas isso ye sien cuntar an Paris, pessonas cun tantas culturas defrentes, hai las que nun almuorçan... I claro l supermarcado staba chenico, mas mesmo cheno !
La chaça, la mie claro !
Caracho, pensei you, mas que burro ! Los cural dal marcado staban cun pessonas i mas pessonas mas alha cumprei l que tenie peciso : las tales batatas, stragonia (purque gusto muito disso), bananas, cebolhas, alho, i uas galhetas mui buonas feitas cun ananas, rhum i canela, ua marabielha !
Los braços ya chenos acuncheguei-me a las caxas. Lhougo fui pa la purmeira, pus habie ua fila de las ostias an todas, assi que nun m’adelantraba nada sculhir ua !
Açpuis de binte minutos stou you an frente de la caxa quando me dou decuonta que ye ua dessas altomaticas, caracho i you solo cul carton de credito ye que nun iba mesmo a dar; pus essas cousas solo aceitan moedas... Tode rafudido marcho deilhi pa la caxa lhougo an frente, purque si que nun yera altomatica, habie alha ua rapaza bien biba i guapa. I so quando beio ua caxa al loinge sien quaisque naide, bou m’alha a ber se nun staba a sunhar... I pur acaso nun sunhaba, ya pur fin staba salbo.
La raia ya ende an tierras Samartineiras
Pongo-me nela fila, solo habie dues pessonas i quando ben la mie vuolta, so houbo l caxeiro que me diç :”vous avez la carte Accord ?” You digo-lo que no, que si tengo un carton de credito, mas nada disso de “Accord” ! I él que me diç :”Alors il faut aller à une autre caisse Monsieur...”, ou seia para quien nun antendiu, dixo-me que nun pudie pagar eilhi ! Accord, accord, yera acordar que you tenie peciso ! Anton ya tode rafudido, ya meio butando fumo pulas narizes i pur nun sei mas adonde, fui-me an busca d’outra caxa.
Ya fudido ancuntrei ua que tenie alha uas 33 pessonas, i puje-me a la punta de la fila que chegaba quaisque an punta dal cural de las cunserbas.
Isso de los curales ye ua lhadroniç que nien bos cunto ! I ye mesmo purque un que sta eilhi a la punta de la fila i que mira para un lhado i outro bei tod’essas regalias que dan lhougo ganas de puner pal cesto, anton ya nien digo nal cural de los checolates. Ya antendo purque nun habie naide nela caxa aqueilha dal carton accord, pus ya nien todos pudien alha ir... i al cural an frente yera al de la lessibia !
Samartino i las sues binhas
Fui naquesse mumiento qu’ampecei a pensar nals mius amigos que starien de certeza a quemer ua buona puosta palha pal Naso i you cum un burro ende nessa fila, ya me staba a benir la fame so de pensar nisso !
“Le petit Suliban a perdu sa maman et l’attend à l’acceuil du magasin“. Isso fui al anuncio que oubie i que dezie cun ninico habie perdido a sue mai ! Mira tu, un nino que perde a sue mai ! Mas que mundo ye este ! An percipio ye dal rubes, no ? Ye bien cum dezien los “xutos”.... “O mundo ao contrario !”.
La Lhuç, Custantin, i Cicuiro; un mundo !
Quando mirei pal reloijo yeran las dues de la tarde i pur fin ya staba a pousar la saca de batatas anriba de la caxa, paguei, marchei pra casa. Nun hai naide que me salbe disso ?