25.9.08

Nun hai más guapo que Miranda...

Y dizlo un asturianu... que llevaba yá tiempu ensin asoleyar nada per esti llugar. Esti branu tuvi la suerte de poder dir a visitar esa tierra tan guapa qe ye Miranda, y sentíme como en casa... o entá meyor qu'en casa, porque n'ASturies nun podemos falar la nuesa llingua embaxo d'un marcu llegal d'oficialidá. Prestóme pola vida ver escrites les coses nos lletreros na nuesa llingua, ver que'l mirandés ye un ellementu más d'arguyu pa la xente d'esi llugar... prestóme sentir a los vieyos en Cicuiro falar n'asturianu, mesmo que falen los vieyos del occidente d'Asturies. Prestóme pola vida ver los cartafueyos informativos en mirandés, los lletreros, ver llibros en mirandés nos escaparates de les tiendes... Prestóme ver una tierra que, otra manera, ye bien guapa, tien hestoria, pasáu... Y si Miranda ye bien guapa pa quienquiera que seya'l qu'aporte ellí, yelo aínda más pa un asturianu como yo, ye la tierra suañada, la patria posible, el futuru, l'espeyu nel que miranos...

Nun puedo otra que felicitar a los mirandeses, a tolos (y toles) mirandeses que trabayen pola llingua y la cultura, por facer qu'esa tierra tenga un proyeutu de futuru y la llingua de xeneraciones siga falándose más tovía. Hai munchu camín por facer, queda muncho pa que'l mirandés seya obligatoriu, y llingua d'enseñu de matemátiques o d'otres asignatures, o tovía queda un cachu pa ver periódicos, radios y televisiones en mirandés... pero toi seguru de que va ser posible, de qu'ellí la xente ta pol llabor de facelo posible.

Sois un exemplu, mirandeses, sois un exemplu p'Asturies.

16.9.08

Nun hai mas fardos !

Los nuobos fardos de Cicuiro


Ye ua grande pena... ya nun hai mas fardos ! No, agora ye daquesses rolos que nun prestan pra nada ! Pus si home ! Dantes culos fardos, cum yeran quadrados pudiemos brincar cun eilhes, fazer paredes, castielhos i ya nun sei quei mas purque aquesse tiempo ya hai muito que se fui pra mie. Mas fica eiqui an lembrança, purque nun hai mas...
Bon mas agora cum son assi arredondiados siempre se puoden agarrar para atirar cun eilhes pur ua cuosta abaixo, ou mesmo pur ua ruga ! Atopei l'eideia agora mesmo... pa l'anho ya spurmento !!!

15.9.08

Nun hai mas do que ua buona chaçada !

Fraquamiênte nun hai nada melhor do que ua buona chaçada pul Praino ! Fui mas ua beç que s’ourganizou an Custantin ua vuolta nals arredores dal pobo. Fui mui debertido, yeramos purrie uns 70. Yeran caminos, montes, lhagonas, i caminos. I sien parar uas dues horas açpuis de haber salido de Custantin cheguemos alha de nuobo.


Açpuis houbo l mas amportante que staba a la nuossa spera, l’almuorço ! Yera chouriço, polho, persunto, riçoles, i nun sei que mas purque aquessas cousas duroran pouco an frente de los mius uolhos, pus lhougo fuoran pa la mie barriga !

Hmm... pa l'anho bou arrenjar ua camisola cum la que ten aquesse de la fetugrafie adonde diç : "Miranda yê la mie tiêrra !"

Ya agora pudeis ber un pequeinho bidio de la buolta de chaça eiqui.

8.9.08

Nun hai mas do que turnar para Cicuiro !

Ye nal que you stou a pensar, agora mesmo, screbiendo essas poucas linhas. De buolta para Paris, la bida ende si me parece mesmo stranha, ya algo tonta. Hoije alhebantei-me un quechico tarde i al abrir la puorta de l’almairo batie cula rialdade an frente de los miradeiros : nun habie nada pra anchir la panza !

Tiempo de segada an Cicuiro

Se stubir an Cicuiro las cousas serien defrentes; ya solo yera anganchar-me anriba de la chaça i d’ir pa Mubeiros, a Mar, marcar dalguas cousas cum las que you gusto : galletas Mayucas ou Chiquilin, un chouriço, un queijo, legumes i algo de fruta. I al turnar a Cicuiro inda al bezino m’arrenjaba uas batatas.
Mas nun stou an Cicuiro, i eiqui an nuobe meses inda nun bie los mius bezinos... Na berdade ya los bie ua beç, mas ya hai tanto tiempo que nien se me lembra deilhes !
La capielha de la Lhuç, Custantin

Resulbie anton d’ir al supermarcado lhougo ai an frente de casa. Yera meio die i pur isso pensei que nun iba haber naide ou pouquechica giente. Mas isso ye sien cuntar an Paris, pessonas cun tantas culturas defrentes, hai las que nun almuorçan... I claro l supermarcado staba chenico, mas mesmo cheno !

La chaça, la mie claro !


Caracho, pensei you, mas que burro ! Los cural dal marcado staban cun pessonas i mas pessonas mas alha cumprei l que tenie peciso : las tales batatas, stragonia (purque gusto muito disso), bananas, cebolhas, alho, i uas galhetas mui buonas feitas cun ananas, rhum i canela, ua marabielha !
Los braços ya chenos acuncheguei-me a las caxas. Lhougo fui pa la purmeira, pus habie ua fila de las ostias an todas, assi que nun m’adelantraba nada sculhir ua !


Açpuis de binte minutos stou you an frente de la caxa quando me dou decuonta que ye ua dessas altomaticas, caracho i you solo cul carton de credito ye que nun iba mesmo a dar; pus essas cousas solo aceitan moedas... Tode rafudido marcho deilhi pa la caxa lhougo an frente, purque si que nun yera altomatica, habie alha ua rapaza bien biba i guapa. I so quando beio ua caxa al loinge sien quaisque naide, bou m’alha a ber se nun staba a sunhar... I pur acaso nun sunhaba, ya pur fin staba salbo.


La raia ya ende an tierras Samartineiras

Pongo-me nela fila, solo habie dues pessonas i quando ben la mie vuolta, so houbo l caxeiro que me diç :”vous avez la carte Accord ?” You digo-lo que no, que si tengo un carton de credito, mas nada disso de “Accord” ! I él que me diç :”Alors il faut aller à une autre caisse Monsieur...”, ou seia para quien nun antendiu, dixo-me que nun pudie pagar eilhi ! Accord, accord, yera acordar que you tenie peciso ! Anton ya tode rafudido, ya meio butando fumo pulas narizes i pur nun sei mas adonde, fui-me an busca d’outra caxa.

Ya fudido ancuntrei ua que tenie alha uas 33 pessonas, i puje-me a la punta de la fila que chegaba quaisque an punta dal cural de las cunserbas.
Isso de los curales ye ua lhadroniç que nien bos cunto ! I ye mesmo purque un que sta eilhi a la punta de la fila i que mira para un lhado i outro bei tod’essas regalias que dan lhougo ganas de puner pal cesto, anton ya nien digo nal cural de los checolates. Ya antendo purque nun habie naide nela caxa aqueilha dal carton accord, pus ya nien todos pudien alha ir... i al cural an frente yera al de la lessibia !

Samartino i las sues binhas


Fui naquesse mumiento qu’ampecei a pensar nals mius amigos que starien de certeza a quemer ua buona puosta palha pal Naso i you cum un burro ende nessa fila, ya me staba a benir la fame so de pensar nisso !
“Le petit Suliban a perdu sa maman et l’attend à l’acceuil du magasin“. Isso fui al anuncio que oubie i que dezie cun ninico habie perdido a sue mai ! Mira tu, un nino que perde a sue mai ! Mas que mundo ye este ! An percipio ye dal rubes, no ? Ye bien cum dezien los “xutos”.... “O mundo ao contrario !”.


La Lhuç, Custantin, i Cicuiro; un mundo !


Quando mirei pal reloijo yeran las dues de la tarde i pur fin ya staba a pousar la saca de batatas anriba de la caxa, paguei, marchei pra casa. Nun hai naide que me salbe disso ?